Zonnig Indonesie

Hallo lieve luitjes,

Hier weer een berichtje uit het warme Indonesie. Het regent niet zo veel meer en de zon schijnt volop! Dit betekend lekker buiten ontbijten in ons tuintje maar ook slapen met een fan en zonder lakens omdat het anders niet te harde is. Ook kleding is erg moeilijk. Ik heb meestal mijn armen en benen bedenkt omdat het toch een moslim land is waardoor ik me natuurlijk kapot zweet en overal waar je komt staat er een airco heel hard te blazen dus is het weer heel koel.

Met mij en de baby alles nog hetzelfde. Ik val nog steeds af (9 kilo tot 2 weken geleden daarna niet meer gewogen)en ben nog steeds erg moe en misselijk. We zijn wel voor de derde keer naar de gynacoloog geweest en met de baby was alles goed. Ik heb ook ondertussen mijn urine en bloed laten nakijken bij een laboratoria aan gezien dat hier normaal gesproken niet gebeurd. Ik heb de uitslagen naar mijn familie gestuurd die zich erover buigen. Het enige wat ze hier doen is wegen, bloeddruk meten en echo op verzoek (= duur). Ik vertelde de dokter dat ik al 3 maanden geen diner op had, dat ik geen hap door mijn keel krijg en dat alles en of van boven of van onder uitkomt en het enige wat zo kon zeggen was “ Just be happy!” ....
We hebben van de week in Jakarta geshopped in winkels die buitenlandse producten hebben. Rib uit ons lijf maar ik heb wat te eten (kan het indonesisch eten niet naar binnen krijgen). Ik heb nu nederlandse volkoren crackers voor $7! Humus, falafel broodjes bruin brood etc.
S’avonds zijn we naar een Indiaans restaurant geweest. Ik had hele grote ogen en bestelde een derde van de kaart ongeveer maar na 2 happen was ik alweer vol en misselijk dus untung moest heel erg zijn best doen om alles op te eten!

Untung is ondertussen gestopt met het werken als taxi chauffeur. Hij kwam laatst thuis met 50 cent na een 14-urige dag werken. Dat was toch wel een druppel die de hele grote emmer liet overlopen. Hij studeert nu Nederlands (ik ben zijn lerares), hij doet de boodschappen, brengt/ haalt mij van mijn werk, houdt het huis en de tuin schoon dus prima zo! Ik heb een nederlandse test voor hem gemaakt die hij zo moet maken dus ben benieuwd!

Verder ben ik 4 dagen ipv 5 dagen per week gaan werken omdat ik toch wel erg moe ben en het lesgeven best intensief is. Ik had vorige week nog wel een lunch bij een Jordaanse dame met wat andere dames. Ze had een lunch met producten en gerechten uit het midden oosten bereid. Heerlijk! Had goed en veel gegeten sinds een lange lange tijd. Na de lunch kwam de waterpijp en de buikdans kleding en muziek! Erg leuk. Alle vrouwen die er waren komen overal vandaan (india, pakistan, indonesie, nederland, korea etc) en hebben door de banen van hun man overal op de wereld voor een paar jaar gewoond. Erg boeiende verhalen en nu zaten we dus met een waterpijp aan het zwembad van een mega groot huis midden in Jakarta! (man werkt voor UN)

Ook heb ik van de week handvaardigheid les gegeven op de vuilnisbelt! De school staat in een gebied waar alle vuilnis van jakarta en omstreken wordt verzameld. Hier wordt alles verwerkt, gerecycled, verbrand etc maar dan niet op de manier zoals dat in Nederland gebeurd...
De school staat letterlijk tussen de vuilnis en ook de ouders wonen en werken tussen de vuilnis. Ieder familie verzameld iets anders. Sommige families verzamelen plastic flessen, andere plastic tassen, sommige kranten of karton etc. Dit leveren ze in en daar krijgen ze geld voor. Er stonden ook 3 fabrieken die zich met plastic bezich hielden maar wat ze er precies mee doen was me niet duidelijk.
De kinderen waren erg schattig en ik was samen met nog 2 andere vrouwen. Dus samen met handen en voeten uitleggen wat de bedoeling was (ze moesten zelf een puzzel maken) en ze assisteren met lijm, knippen etc.
De meeste kindjes hadden zwarte tandjes in hun mond door het ongezonde eten en niet tanden poetsen en als een kindje wat vroeg dat ging ik bijna over mijn nek vanwege de stank die eruit die lieve kleine mondjes kwam maar verder was het erg leuk.
Met de vrijwilligers organisatie waar ik dit voor doe hadden we ook 11 van die kinderen gesponserd om klas 6 op een “echte school te doen”. We wilde gaan checken hoe het met die kinderen was dus we zijn daar ook langs geweest. Van de 11 kinderen waren er 6 terug gegaan naar een ander dorp om hun ouders te helpen met het werken op het land, 3 werkte er in de fabriek en de andere 2 gingen naar school wanneer het hun uitkwam... ze kwamen soms voor weken/ maanden niet en dan ineens weer wel.Meer controle dus en ook moeten we kijken naar de motivatie en de ouders erbij betrekken bij de volgende lichting!


We hadden van de week onze eerste boete te pakken. Untung had een verkeerde afslag genomen met zijn scooter en belande tussen de auto’s in plaats van tussen de scooters in Jakarta. Een agent kwam en nam zijn brommerbewijs en ID in. Ik dacht dat het handen vol geld ging kosten aangezien ik een th-shirt met korte mouwen droeg (eerste keer) zodat mijn huidkleur erg zichtbaar was. Untung moest meekomen en ik besloot om maar een beetje de andere kant op te lopen. Dit werkte, ze dachten dat hij mijn ojek driver was (scooter chauffeur). Untung had snel zijn “grote geld” ergens anders gestopt en dan komt de vraag of je een rechtzaak wilt voor $35 of dat je nu wilt “settelen”. Untung keek heel zuining (van mij geleerd! Ha ha ) en heeft met allemaal 10 cent bankbriefjes uiteindelijk $2 betaald! Dit accepteerde ze en zo konden we (zonder bonnetje) weer verder!

De film van Wilders heeft hier uiteindelijk toch wel voor wat commotie gezorgd. Een aantal mensen zijn naar de ambassade gegaan (en hebben de ambassade met eieren bekogeld) en de president heeft een speech op tv gegeven (Hij zei dat hij Balkie ff gebeld had om te vragen of de film niet meer uitgezonden kon worden en dat Balkie dat door zijn telefoontje gedaan heeft). Ook zijn er hele praatprogramma’s waarin verschillende sprekers hun mening over de film geven. Het jammere is dat Wilders niet genoemd wordt maar dat Nederland een film heeft gemaakt etc.
De kranten stonden er een week lang vol van en tot op heden zijn youtube en al die andere websites hier restricted dus hebben we geen toegang tot die sites.
Ook werd ik door de NL ambassade gebeld om mijn adres gegevens te checken voor het geval we het land moesten verlaten maar nu is alles weer redelijk normaal.

Twee weken geleden zijn we ook nog even snel op en neer naar Untung zijn familie in Pemalang geweest.We waren vrijdag na mijn werk vetrokken mt de bus en we kwamen zaterdag ochtend aan. Zij hadden mij nog niet zwanger gezien dus iedereen moest even komen kijken en voelen. S’avonds hebben we de zwangerschap gevierd met eten, taart etc. Zondag ochtend hadden we een bruiloft van Untung zijn nicht. Het was haar tweede bruiloft aangezien ze was gescheiden dus het was niet heel uitbundig maar wel leuk om mee te maken. Allemaal dezelfde gezichten die een jaar geleden op ons huwelijk in Indonesie waren.Na de huwelijksvoltrekkening zijn we met de trein terug gegaan (sneller) dus kort maar krachtig bezoekje!

Nu nog een stukje over het leven in Indonesie:

Indonesie het land van de uiterste
Als je hier in een bus zit dan komen en straat muziekanten in de bus spelen. Ze komen en gaan de hele tijd en je wordt geacht om ongeveer 5 cent te geven dus we reizen altijd met veel muntgeld in de bus. Straat kinderen zingen een liedje of spelen muziek. Sommige slepen een heel drumstel met zich mee, karaoke installaties etc. Ze spelen 2 nummers en stapen dan in de volgende bus. Vele slapen op straat.
Ook proberen mensen van alles in de bus te verkopen. Boeken, naaisetjes, eten etc. Ze leggen 1 exemplaar op je schoot en daarna halen ze of het geld of het product weer op. Dit gaat de hele busreis door. Het kost allemaal geen drol maar de kwaliteit is vaak ook ver te zoeken.
Ook hier in Cibubur hebben we veel straatkinderen. Ze lopen s’avonds op staat met hele zwaren keukenspullen die ze proberen te verkopen.
De kinderen die ik les geef zijn zo ontzettend verwend (dik, leuke kleren, altijd soft drink en snoep in de handen etc) worden allemaal gehaald en gebracht door hun nanny en chauffeur wat het contrast zo groot maakt. Sommige straat kinderen zitten notabenen VOOR mijn werk. Rijk en arm.
Terwijl er hier vele vrouwen met een jilbab (hoofddoek) lopen en veel kinderen naar moslim scholen gaan is hetgene wat ze op tv laten zien toch wel weer erg liberaal. Zo zijn er iedere dag 6 verschillende soap series op verschillende kanalen waarin de vrouwen de mannen slaan, de vrouwen vreemdgaan, waarin vrouwen met elkaar vechten etc.
Ook was ik een aantal weken geleden in Anchol, dit is een family park net als de Efteling. Er was een voorstelling (zoals die die ook in de Efteling voor kinderen hebt) waarin een aantal vrouwen gekleed in rood en zwart leer (hotpants en bh) dangdut nummers aan het zingen waren (beetje “slang” musiek) en erg uitdagend aan het dansen waren en tegen de muzikanten aan het oprijden waren (wat je in NL in nachtclubs ziet)
Dit is dus overdag en kinderen etc keken hierna!
Scholen staan op instorten, corruptie ten top.Overheid geeft geld dat verdwijnt in allerlei zakken en nooit bij de school aan komt. Ik ben op scholen geweest waar het water 20 cm hoog staat in klaslokalen, kinderen op blote voeten lopen, kinderen zitten op bamboo stammen, plafond hangt half naar beneden, leraar geeft les terwijl zijn sigaret uit zijn bek hangt etc! Ook op het nieuws laten ze geregeld beelden zien van scholen die in elkaar zijn gestort en kinderen die daarbij gewond zijn geraakt. Aan de andere kant heb je hier ook heel veel internationale scholen met alle faciliteiten die je maar kunt bedenken.
Net als in Nederland heb je ook “gekke” mensen hier. Ze noemen ze “orang gila” hier.In Nederland zouden deze mensen in een inrichting zitten maar hier lopen ze vrij rondt.
Je ziet deze mensen vaak s’avonds aan de kant van de weg lopen.
Ze zijn meestal erg vervuild en naakt of half naakt. Ze zien vaak dingen die er niet zijn. Zo zie je ze proberen een vlieg te vangen terwijl er helemaal geen vlieg is of ze krabben hun hele lijf open omdat ze jeuk hebben. Erg apart en ook wel snue. Verstoten door de samenleving, geen bron van inkomsten en ze kunnen nergens heen dus leven van afval en slapen op straat.

Vervoer vinden is hier nooit een probleem. Als ik uit mijn huis loop staan er altijd een aantal mannen met scooters te wachten die je voor een paar centen heen brengen. Meestal brengen ze me naar de poort en daar pak ik een busje dat naar mijn werk, shoppingmalls, jakarta gaat. Die busjes rijden af en aan en soms moet je er een beetje half uithangen omdat hij vol is maar het kost maar 20 cent en je hoeft nooit langer dan 5 minuten te wachten voor een komt!
Maar de file’s zijn verschrikkelijk.Als we naar Jakarta willen gaan we altijd met de scooter omdat dat het snelste is (met scooter kun je overal langs). Zo gaan de scooters over de stoep en zig zaggend langs te auto’s. Ongelooflijk dat er niet meer ongelukken gebeuren.

Ook van de salon geniet ik nog steeds. Ik ben gisteren 3 uur lang naar de salon geweest voor $3.5! Ik had eerst een pedicure inclusief voet en been scrub en voet en been masker en daarna een cream bath. Dit is een soort vitamine masker voor je haar en hoofdhuid. Ze masseren het in je hoofdhuid en ze masseren ook je rug en armen. Heerlijk!


Dat was het weer! Wordt vervolgd, blijf schrijven,

Liefs Rebecca